Ik zie op LinkedIn altijd mensen posten over wat ze allemaal geleerd hebben van de Paus, het instorten van de beurs, de hond van de buren of hun hobby. Nou heb ik toevallig nogal veel hobby’s, dus ik dacht: daar kan ik op zich ook wel wat over typen. Alleen krijg ik nooit echt inzichten van hobby’s. Bij mij is het andersom: ik kies dingen uit waarin ik allerlei skills en interesses kan stapelen, anders vind ik het al snel saai worden.
Neem bijvoorbeeld: kleding naaien. Topbezigheid, want:
Het is fokking moeilijk. Je hebt die naaimachine met al z’n instellingen en hulpstukken, je hebt een lockmachine waarbij je een studie werktuigbouwkunde gedaan moet hebben om ‘m in te rijgen, je stoeit met raderpatronen uit de Burda met 38 lijnen waar je scheel van wordt. Vervolgens leg je die je op de goede manier op de stof en bid je dat je niet verkeerd knipt. Als je al tot hier gekomen bent en je leeft nog, dan mag je het ook nog allemaal aan elkaar naaien. Dat is al helemaal een wereld op zich waarbij je constant begeleid wordt door een strijkijzer dat je de rest van het jaar niet ziet. Succes!
Het is een solitaire bezigheid. Het gaat tussen jou, het materiaal en de naaimachine. Je kunt natuurlijk ook naar een naaiclubje gaan, maar dan mis je wel een beetje het gevecht op leven en dood. Dat jij (als het goed is) wint, want de andere dingen zijn op zich al levenloos. Je kunt erom lachen, maar ik heb al heel veel mensen zien sneuvelen op dat solitaire deel. Als iets vanaf nul uit jezelf moet komen dan is doorzettingsvermogen je belangrijkste skill. Ben ik vet goed in. Mits het me interesseert, dat dan weer wel.
Je wordt ook voortdurend aangesproken op je probleemoplossend vermogen. Het spoeltje wil niet, de draad trekt lussen, je hebt twee panden verkeerd aan elkaar genaaid of iets niet helemaal goed gemeten, waardoor je moet sjoemelen. Of erger nog: het patroon past überhaupt niet, dat is bij mij bijna altijd zo. Saai is het nooit, want je komt altijd wel weer iets geks tegen dat je nog nooit gedaan hebt of je verzint er zelf iets bij dat eigenlijk helemaal niet kan. Joejoe.
De laatste maanden was ik (onder andere via de bingokaart, olé) vaak in musea en daar zag ik heel veel tentoonstellingen met en over kleding. Ik denk dat het begon bij de jurk in Museum Kaap Skil op Texel (weet je wel, van die docu, opgedoken uit de Waddenzee en schoongespoten met een tuinslang… angstaanjagend en prachtig tegelijk) en eigenlijk zou ik die wel willen namaken. Ik heb hem daar ergens in een hoekje zien staan op een paspop en ik blijf er maar over nadenken. Hebben jullie misschien een patroon, Kaap Skil? Dat is wel een goed lange termijnproject voor mij, denk ik. En het brengt erfgoed weer samen met een van mijn andere obsessies. Want dat is het doel, hè. Stapelen!